"Wesoła Trójeczka" - Program wychowawczo-profilaktyczny

Program wychowawczo-profilaktyczny Miejskiego Przedszkola nr 3 w Lubaczowie

Podstawa prawna:

1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka.
3. Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r., nr 256, poz. 2572
   z póz. zm.).
4. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 maja 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz. U. 2014 poz. 803).
5. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie dopuszczania do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręczników (Dz. U. 2012 poz. 752).
6. Statut Miejskiego Przedszkola nr 3 „Wesoła Trójeczka” w Lubaczowie.

Wstęp:
Dzieci dorastają w trzech kręgach, z których najważniejszym jest dom rodzinny, kolejnym – najbliższe otoczenie (sąsiedztwo, przedszkole), ostatnim zaś – społeczeństwo i jego kultura. Można zatem stwierdzić, że rodzina i przedszkole są środowiskiem decydującym o tym, w jakiej formie dokona się późniejsze wejście człowieka w społeczeństwo. Należy pamiętać, że nikt nie zastąpi rodziców w ich roli głównych wychowawców, ale przedszkole powinno ich w tym wspierać. Dlatego też program wychowawczy ma na celu między innymi ujednolicenie oddziaływań wychowawczych w przedszkolu i w domu, aby nasze dzieci w przyszłości tworzyły społeczeństwo tolerancyjne i empatyczne o głęboko zakorzenionych strukturach moralnych. Nasz program ma na celu poprawę jakości pracy edukacyjnej, uwzględniając potrzeby całej społeczności przedszkolnej: dzieci, pracowników, rodziców oraz środowiska.

Celem wspólnych oddziaływań wychowawczych nauczycieli i rodziców jest zapewnienie każdemu dziecku:

• radosnego i szczęśliwego dzieciństwa,
• bezpieczeństwa,
• poczucia własnej godności.

Cele wychowawcze ogólne:

Stwarzanie warunków do pełnego rozwoju osobowego każdego z naszych wychowanków, zgodnie z ich
wrodzony potencjałem i możliwościami w relacjach ze środowiskiem społeczno-kulturowym i przyrodniczym

Cele szczegółowe:

• Kształtowanie podstawowych powinności moralnych np. życzliwości, tolerancji, uczciwości, sprawiedliwości, odpowiedzialności;
• Rozwijanie umiejętności społecznych dzieci;
• Kształtowanie czynności samoobsługowych, nawyków higienicznych i kulturalnych;
• Tworzenie więzi uczuciowej z rodziną i środowiskiem, w którym dziecko wzrasta;
• Wzmacnianie poczucia przynależności narodowej, historycznej, kulturowej;
• Rozwijanie umiejętności polubownego rozwiązywania spraw konfliktowych i dochodzenia do kompromisu;
• Rozwijanie umiejętności rozróżniania dobra od zła;
• Uświadomienie złożoności otaczającego świata i czyhających zagrożeń;
• Rozwijanie postaw prozdrowotnych;
• Uświadomienie dzieciom swoich praw i obowiązków.

Program wychowawczy jest zgodny z podstawą programową wychowania przedszkolnego i zawarty jest miedzy innymi w następujących obszarach:

• Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi i dziećmi, zgodne funkcjonowanie w zabawie i sytuacjach zadaniowych (obszar 1).
• Kształtowanie czynności samoobsługowych, nawyków higienicznych i kulturalnych. Wdrażanie dzieci do utrzymywania ładu i porządku (obszar 2).
• Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności fizycznej dzieci (obszar 5).
• Wdrażanie dzieci do dbałości o bezpieczeństwo własne oraz innych (obszar 6).
• Wychowanie rodzinne, obywatelskie i patriotyczne (obszar 15).

METODY PRACY:

• Przyswajanie – metody podające: opowiadanie, wiersze, piosenki, rozmowa, historyjka obrazkowa, praca z tekstem;
• Odkrywanie – metody problemowe: gry dydaktyczne ,,,Burza mózgów”, inscenizacja;
• Przeżywanie – metody aktywizujące: drama, pokaz, wystawa – ekspozycja;
• Działanie – metody praktyczne: ćwiczenia, gry dydaktyczne, zabawy intelektualne np. rebusy, rozsypani.

FORMY PRACY:

• praca indywidualna;
• zabawa oraz inne rodzaje działalności dzieci pozwalające na rozwijanie własnej inicjatywy;
• czynności samoobsługowe dzieci (np. związane z utrzymaniem higieny osobistej, porządku w sali, szatni) oraz prace użyteczne na rzecz przedszkola, domu itp.;
• spacery, wycieczki;
• zajęcia organizowane przez nauczycielkę z całą grupą lub prowadzone w mniejszych zespołach;

System motywacji:

Bardzo skutecznym środkiem wychowania są pochwały i nagrody. Mają one właściwości zachęcające i pobudzające do wysiłku każdego człowieka, szczególnie dziecko.

Nagradzamy za:

• podporządkowanie się umowom, zasadom wspólnie ustalonym
• bezinteresowną pomoc słabszym
• za wysiłek włożony w wykonanie pracy, zadania z uwzględnieniem możliwości dziecka
• za bardzo dobre wypełnianie przyjętych na siebie obowiązków (np. dyżury)

Formy nagród:

• pochwała indywidualna
• pochwała wobec grupy
• pochwała w postaci specjalnego znaczka, nalepki
• pochwała przed rodzicami
• pochwała w postaci różnych emblematów uznania (serduszka, minki itp.)
• dostęp do atrakcyjnej zabawki, zajęcia, zabawy

Po ustaleniu norm postępowania wskazane jest ustalenie określonych konsekwencji za brak podporządkowania się przyjętym normom, umowom i zasadom.

Środki zaradcze stosujemy za:

• nieprzestrzeganie ustalonych zasad i norm współżycia w grupie i w przedszkolu
• przeszkadzanie innym w zabawie
• stwarzanie sytuacji zagrażających bezpieczeństwu własnemu i innych
• agresywne zachowanie skierowane na dorosłych, dzieci i przedmioty
• celowe niewywiązywanie się z podjętych obowiązków
• niszczenie cudzej własności oraz wytworów prac innych dzieci

Formy środków zaradczych w przypadku niestosowania się do ustalonych wspólnych zasad:

• wyrażanie przez nauczyciela swojego smutku i zawodu z powodu zachowania dziecka
• ukazywanie następstw zachowania, aby skłonić do autorefleksji
• słowne upomnienie, czyli rozmowa (przypomnienie obowiązujących zasad)
• upomnienie wobec grupy
• propozycje aktywności mającej na celu rozładowanie negatywnych emocji
• odsunięcie na krótki czas od zabawy, czasowe odebranie przyznanego przywileju np. utrata funkcji dyżurnego (spokojna i rzetelna informacja dotycząca czynu, a nie uderzająca w charakter dziecka)
• poinformowanie rodziców o przewinieniu
• wyznaczenie wspólnego dla nauczyciela i rodziców kierunku pracy wychowawczej

Budowanie systemu motywacji opiera się na stosowaniu nagrody zaraz po wystąpieniu zachowania pożądanego, przechodzeniu od nagradzania ciągłego do sporadycznego, nagradzania nie tylko efektów, ale też prób wykonania czynności. Dziecko częściej reaguje na pochwałę niż na karę, dlatego też program wychowawczy przedszkola oparty jest na wzmocnieniach pozytywnych, nauczyciele jednak powinni unikać nadmiaru nagród, zachowując konsekwencję w stosowaniu wzmocnień. Wychowawcy opracowując wspólnie z dziećmi „Kodeks postępowania” z jednej strony wspierają je i motywują do przestrzegania
norm i zasad, z drugiej – konsekwentnie egzekwują go. Dziecko bowiem potrzebuje precyzyjnego
i wyraźnego określenia, co jest dozwolone, a czego nie wolno.

EWALUACJA
Program poddany zostanie ewaluacji. Ewaluacja uwzględniać powinna opinię wychowanków, rodziców, nauczycieli, pracowników przedszkola, wytwory dzieci.

Sposoby ewaluacji:
ankiety (skierowane do realizatorów programu); bieżące obserwacje zachowań dzieci,
analiza dokumentów (zapisy w dziennikach, plany miesięczne w poszczególnych grupach, arkusze obserwacji dziecka, hospitacje diagnozujące, sprawozdania z realizacji programu, ocena realizacji programu na końcowo rocznym spotkaniu Rady Pedagogicznej); analiza dokumentacji współpracy z rodzicami (protokoły zebrań z rodzicami, informacje zwrotne od rodziców); analiza twórczości dziecięcej (słownej, muzycznej, plastycznej, teatralnej); rozmowy z dziećmi, rodzicami, wychowawcami grup; ocena grupy przez nauczyciela, prezentacje dokonań dzieci w formie wystawki prac; materiał reportażowy (kronika przedszkola).